Sacayağı tamam oldu; Tanrı ve Evrim’e eklenen Astrolojiyle. Yani üçüncü kuklacı: Astroloji.
Bu sacayağının tezgahında, ıstakanın önünde fare gibi kaçarken insan; varoluşun anlamını, yediği darbelerin acısının molalarında arıyor.
Astroloji, bilimin gübre artıklarıyla beslenip yaşayan, bilimin arka bahçesinde oynayan çocuklar için bir yetişkin Animizm’i. O; gök mekaniğinin sarhoş gölgelerinden derilen bir demet. Bir çeşit üst özne bu gezegen ve burçlar: ruhsuz Tanrılar.
