ORMAN
2
—“Anladım, sizleri besleyenler içindir meyveleriniz. Her ay maaşlarla sulanır ve terfilerle gübrelenirsiniz. Resmiyet denen özerkliğin kara çalısıyla çevrilmişsiniz.
Yükseliş için erdeme değil, unvana gereksinirsiniz. Avuç açtığınız güneşler belirler, renginizi ve biçiminizi.
Siz ki bu topraktan göçürülürsünüz diplomalarla, kara zenginlerin evlerindeki saksılara. Bir ömrü sırıtarak geçirirsiniz köşelerde.
O kadar yapaysınız ki, odun değil plastik kokusu alır burnum. Meyve dediğiniz nedir? Yılbaşlarında takılan ampuller, sarkıtılan süsler.
Kürekle eşsem dibinizi, baksam köklerinize; boyları karışımı geçmez. Çalıştırmadığınız içindir, dallarınızın güdük kalmasının nedeni.
Siz fazla yavaşsınız, kalınlaşan sadece kabuğunuz, ama kof kalmış içiniz. Bir karınca emeği üfleyiverse, hani neredeyse devrileceksiniz.
Ağaçlar vardır, meyve için dikilir. Ağaçlar vardır, ak kağıtların anasıdır. Ağaçlar vardır, kalem yapılır. Ağaçlar vardır, keresteliğe ayrılır.
Sizden kereste dahi olmaz, hiçbir çatıya. Bari, garibanların sobalarına yakacak olsanız.
Sizden en iyi kürdan olur: yağlı göbeklerin, masalarında dizilip yemeklerinden sonra dişlerinin arasındaki artıkları temizledikleri.