GÖRÜNÜŞ
1
Çömeldi de bir tepe yamacına, daldı derin bir düşünceye. Nicedir kalmıştı böyle dingin, uyandı koca bir gümbürtüye.
—“ Kalk ahmak! ”
Gökte, kapkara ve kızıl alevlenen bir buluta uzanmış ve her yanından şimşekler çakan yüzü görünce, gözlerine inanamadı. Altında bir kaya kabardı — korkudan toprak bile uçuk çıkardı.
— “Yaktım dünyanın göbeğine ateşi, gördün mü tüten kapkara dumanı, size ateşi getirdim ateşi; yakın onunla her ne varsa iyi, güzel, taze ve yeşili.
Var mı benden yaman bir ateş? Pek severim dilimle yalamayı kuru otları, sıçratmayı ateşimi ve yangınlar içinde görmeyi her yeri.”
— “Kimsin sen?”
— “En büyük istem, en büyük bilince karşı.”
— “Nereden çıktın böyle durup dururken?”
— “Cehennemden! Ateşin olduğu her yerdeyim ben. Arzın merkezinde, güneşte, şehvette, öfkede. Ateştir evrenimin cevheri; bil, ateştir en büyük eylemin adı.