GÖRÜNÜŞ
2
Benim, ateşten kırbaçlarla döndüren evren topaçlarını ateşten yörüngelerde. Benim, ışığa pençe atan ve onu renk renk parçaya ayıran. Benim, karanlıkları üfleyen gündüzlerin üstüne; doğanın suyunu hüp diye çeken içine; benim, rüzgarları geğiren.
Benim, yeni yeni imgeleri sunan, ve bunları diliyle yalayıp parlatan. Benim, bağsız aptal inekler gibi duran dümeni kırık gemileri kendi limanına süren. Benim, oluklarından kan akıtan ve kanlı yallar karan vampirlerine. Benim çizgimdir en büyük bölen.
Her bir tanenin bağlayanı, birleştireni ve düğümcüsüyüm. Herkesin oynadığı yerde tek izleyenim, —banadır tüm beğendirme. Şehveti gıdıklayıp arsız kahkahalar attıranım. Zamanın önündeyim, üstündeyim en “üst”lerin bile.
Efendinizim. Ateşimi sonrasızlığa yönelttim de; gelecek, nasıl da dizlerini vurarak birbirine, çömeldi önümde ! ”