DOST YURDU
2
— ” İyi bak bizlere, nedir gördüklerin? ’’
Topal, çolak, şişman, kısa, sıska, kör, sağır, dilsiz, kambur, kel, çirkin, abraş…
— “ Varlığın kiraya verdiği en harap evdir hiçlik, bizlerse bu evlerden başkasında oturmadık ki hiç. Bizi de bu evlerle özdeş kıldılar ve dediler: Ancak siz gibi sefiller içindir böylesi yerler. Yanılıp da anlık uğrasak evlerine, bizimle ancak kapıları çarparak konuşurlar.
Bizler, çekildik buraya, birbirimize sığındık; onlarla nemiz ortak? Bizleriz ilencin yaşar simgeleri. Bıktık tüm gözlerin bizi geri görmesinden ve acımaya bulanmış bakışından. Ve ondan ki kurduk yurdumuzu onların bırakıp kaçtığı bir yere. Şimdi kira ödemiyoruz, kendi evlerimizde.
Bizler rahmete şemsiye değil avuç açanlarız, ama bu çöle hiç yağmur yağmaz. Akyazı küstü bize. Bizi yok saydı, hem Yaratıcı hem O’nun öz kulları. Bizler ki ağzımız susar gözümüz konuşur. Konuşmaya başlasak bizden gevezesi mi bulunur?
Yoktur bizler için uykudan iyi uyuşturucu; ilişeyim deme bizlere, bırak, uyutalım kendi kendimizi.”