Nesil devamı bir zorunluluktur, bir borçtur, bir eşitlemedir. Yaşlılık iş görmeyi engeller, bunun için yeni ve genç nesiller gelmelidir. Zamansal zorunluluk hem şimdi hem de bir gelecek egemenliğini gerektirir. Bu olgu hayvanîdir ve onun için her birey ardılını kendi soyundan ister; ve hayvanî duygusu, diğerlerini kendi nesline rakip görür; art ve kapalı ve gizli amaç, onları itaate almaktır. Durum, genişleyen her halkada aynıdır. Us buna mantıklı bakar, hayvan mantığından; ve hatta haklı da bulur bu isteği, zira us da böyle varolup devam edecek, yani yaşayacaktır; us onay vererek, bireyi ikna eder kendi mantığına. Eğer öyle olmasaydı sürekli zırlayan, ha bire birşeyler isteyen, muhtaç, bazen baş belası gibi görülecek olabilen bir varlığın hizmetçiliği yapılmazdı; – bu evrensel bir görev ve hatta ılıtılmış bir emirdir – bebeğin, çocuğun büyütülmesinde bir anlam görülmezdi, hele hele bu varlıkta bulunan şirinlik, masumluk gibi özellikler hiçbir vakit ön planda tutulmazdı, yani manevi gelir maddi gidere yeğ olmazdı.
Çocuk, anlamı değişken bir varlık: Bazen zorunlu, bazen de bencilce bir yatırım; çocuk: bazen yük, bazen hizmetçi, bazen şantaj aracı, bazense ailenin geleceğini kurtaracak bir Mehdi.
