DOST YURDU
5
Yitik, devam etti; çünkü sözün gerisini biliyordu, onlarla ortaktı zihni.
— “ Demeyelim ki : Dünya bize göre değil. Ürperelim bu üşüten yalandan. Gerçeği diyelim : Dünyaya göre olmayan bizleriz. Gelin, özür hatamızı öldürsün; sabun olsun bu düşünce de, yıkayıp ellerini kurtulsunlar bizden.
Dostlarım, her nesil atasıyla övünmek ister. Bizden nasıl bir gelecek doğar ki? Bizsi bir soyun mutluluğunu nasıl kurarız, diğer soyları saf dışı ederek mi?
Değil, çoğalmayarak. Oluşa aracılık etmek hem de ölmez bir sayrılıkla : ne acınası!
Kim usuna getirir sonrayı; oğlunu, hele torununu gören devreder son fikrini ikisine; ve der: ‘Benim başımda patlamayacak kıyamet’, fakat derim ki: tam da bizleriz kıyametin çocukları.
Bizim çocuğumuz bir eski üzre doğar. Atalarımızla eşiz biz. Ne bir farkımız var ne de özgünlüğümüz. Herkes çocuğunda kendini görmek ister ve torununda. Bizlerse tam tersini.
Ve ben eğer ilencimi göreceksem çocuğumda ve torunumda, ve benim bir tekrarım olacaksalar onlar, boşuna doğmasınlar; o zaman: Bir oğul istersem yeter gençliğim bana, bir torun istersem de çocukluğum !