Bazı, insana özgecilikten yüksünen, özyardımın sorumluluğu ve sürekliliği işine gelmeyenler; bazı da yalnızlar, çocuksuzlar; yapay bir özlemle kendilerini hayvana adar, hayvan hizmetkarları olurlar. Hayvana aşırı ilgi, insan sevgisinin açlığıdır; insana nefrettir, insandan intikam almaktır. Aşırı hayvan sevgisi, kolaycılıktır, vicdanı bir bahaneyle kandırmadır. Hayvan dostluğunu insan dostluğuna yeğlemek, bir irticadır.
Fanatik hayvan hayranları, hayvan hizmetkarları; sahte, göstermelik bir sevgiyle bir yardım sosyetesi – ki bu sosyetenin elini hayvan kirletmez, insan kirletir – kurarak, yani ayrıksı bir cemaat, münafık bir kibarlık ve başkacılıkla egolarının reklamını yaparlar, neden? Aslında hayvanın muhtaçlığıyla beslenir bu egosu oburlar. Bu yardımın karşılığında minnet satın alınır, bir manevi saygı duruş. Zira bu dilsiz dilenci, Allah razı olsun demez, yani hayırseverin egosunu bir üstünlük karşısında alçaltmaz, onu da dilenci yerine koymaz, onu geriletmemiş olur böylece; bacağa sürtünür, dizin dibine oturur, eli yalar, mutlak bir efendi kabul eder; ve gene o; sızlanmaz, başa kakmaz, konuşamaz, eleştiremez, hakkını aramaz, teşekkürünü sevgi göstererek sunar, yani sessizce. Hayvanın konuşamaması bu sözde hayırseverlerin lehinedir. Hayvan sessiz bir muhataptır. Evcil hayvan ise aslında bir insan memurudur.
Bazıları da gıda zincirinin döngüsüne kafa tutarak anarşistlik yaparlar. Eğer şu medeniyet çökse bu vejetaryenler en öndeki yamyamlar olurlar, yani hayvan yamyamı, birbirlerini bile yerler. Vejetaryen olma sebepleri kendilerini, hayvan yiyen bir hayvanmış gibi görmek istememeleridir, yani onların zannınca hayvanı hayvan yer, insan değil; yani katil gibi görünmek istemiyorlar. Fakat otu da yiyen hayvandır. Et ortaklığı değil, ot ortaklığı.
Hayvan aşıkları, ilkel ata sevicilerdir, hayvan akrabalığını insan akrabalığına yeğleyenler: Onları kan çeker, bu, madde ile maneviyatı çaprazlama değiştirenleri.
Hayvan sayarlar, hayvan köleleri: Vegan annesinin sütünü içer de, hayvanın sütünü içmez. Hayvan dadıları, hayvanın arkasını silip temizlerken yüksünmez, çünkü hayvan bakımı insan bakımından kolaydır; hayvanın ömrü insanınkinden azdır; bir hayvanın yerine başka bir hayvan konulabilir hemencecik, onların artlarından uzun vadeli yaslar tutulmaz.
Hayvan hamalları, insana çamur atarlar kendileri insan değilmiş ve eleştirirken kendilerini merkeze almıyorlarmış gibi. Bencilce ve üst perdeden bir aşağı görmedir bu. Alın terlerini mamalara, zamanlarını hayvan dadılığına tüketenler; aslında hayvanı kullanarak, ebeveynlik içgüdülerini hayvanla gidererek, hayvanı reklamlarına alet ederek bencilce tatmin oluyorlar, sahte bir sosyeteye güzel görünüp kabul edilmek için.
Bir anlamı da şudur böylesi fanatikliğin: Siz ey eskiler; onları evcilleştirdiniz, işinize koştunuz, şimdi makineler çıktı onlara ihtiyaç kalmadı, onları bari süs yapalım ve böylece geçmişin insan efendiliğinin onlar üzerindeki etkisini telafi edelim.
Zaruret mecbur eder, keyfiyet özlettirir. Evet bugün evlere et girmiyor; bazı mutfakların yoksul olmasından, bazı mutfakların da zengin olmasından.
İnsanı insan gibi görmüyorsanız da bari hayvan gibi görün yardım etmek için: bu kafasına bomba yağan, çölünde susuz kalan ve yardımı konuşarak değil inleyerek isteyenleri.
Hayvan eğreti bir insandır. Ne oyuncak, hayvanın; ne de hayvan, insanın yerini tutmaz.
Hayvan sevgisinin bir nedeni de insanın konuşmayı unutmasıdır, insan hayvanla seve koklaşa anlaşır. Hayvan fanatikleri, birgün konuşmayı öğrendiğinizde insana ihtiyaç duyacaksınız.
