DOST YURDU
8
Haklısınız, bir hata ve bir olumsuzluk bulup kendinizde, yadsınıp benliğinizce, yittiniz işte. Kendini iyi bilenle hiç bilmeyen, yitmiştir. Ama bakın, buraya gelmekle sığınmış oldunuz birbirinize ve yeniden buldunuz kendinizi böylece. Bir alaca akşam dargın ayrılmıştınız bir alaca gündüzde barıştınız cesaretle ve giyindiniz onu yeniden.
Ve duru bir ayna oldunuz da gözlerinize ve kocaman bir kulak, kendinizle konuşmayı çoğulladınız. Ey yitikler soyu, kendinizi bulmanız armağanınız olsun birbirinize.
Bize eşlik eden saltık yenilgi tek bir şey bekler bizden: O da, y o k olmamız. İşte bayram hediyesi. Böylece o da kurtulacak kendinden, üzerine yağan ilençlerden, biz varoldukça kıvranıp duruyor acıdan, çünkü biziz onu var eden.
Hayata eksik başladık, tamam olamayız, dolduramayız bu boşluğu; çünkü her geçen gün genişliyor. Onun için her gün daha da eksilmeli ve en sonu bitmeliyiz.
Ama sakın demeyin ki hayırsızız, her biriniz iki gözünüze iki çeşme yaptırmışsınız, ben bunu gelirken gördüm.
Peki şimdi niye ağlarsınız?”
— “ İlk kez sevinçten ağlıyoruz, sözlerin naneli bir soluk gibi ferahlattı bizleri, sağ ol dost kişi.”
Yitik burada durdu, hatırına gelmişti yapacağı şey.
— “Ah, kalmak için aranızda nasıl da can atarım, ama bir emirdi yediğim tekme.”
Ve: “Sen güzelsin” dediler Yitiğe.
— “Neden?”
— “Çirkindeki güzeli, güzel görebilir ancak.”
Gözlerinden akan suları serptiler Yitiğin ardından.
—“Hayırla git.”