Bahar gelmiş, leylak kokuları, ılık esintiler, yaprakların taze hışırtısı… insanı sarhoş ediyor, ama kimi? Yeraltında taşların şakırtısının, nemin, demli çayın, loş ışığın, tütün dumanının, sövgünün, dedikodunun arasında duran kahvehane güzelleyenleri mi, bu it canlıları mı, karanlığa bağışanları mı? Bunların doğası cehennemdir, yeraltı kültürünün, bu yeraltı dedikodusunu doğanın şiirine yeğleyenlerin.
Kahvehane; erkeğin dedikodu merkezidir, tüm bu dekor dedikodu için ayarlanan enstrüman birliğidir, bu “dar sosyaller” için.
