İKİNCİ GÖRÜNÜŞ
4
— ” Yaşam denen deliliğin başı sensin ve yaşamdır cehennemin umudu.”
— “Ateşimin önünde sersemiz dans ediyor, iştahımı kabartıyorsunuz körpe kuzucuklar; solutuyorsunuz kırbaçlarımı, hızlı hızlı.”
— “ Sen, evrenin tapulu mülkü olduğunu savlayan, göklerin efendisi, ateş ökesi; söyleyeyim bak!
Uzanmalıydın sana denk bir güzellikle (!) zamansızlığa. Ne gerek vardı biz böceklere? Ama kim katlanır ki senden başka bu çirkin yüze? Ondan işte seni senden başka beğenen çıkmaz.
Ve bir çifte ama daha; sen onu bile tutsağın edersin, saklarsın da kuytulara, günyüzü göstermezsin ve kaçar diye zincirlere vurursun, güvenmezsin.
Bizlerleyse oynamak ne kolay, biz: oyuncak; sök, çıkar, tak. Derim son durak, gene de usantı, anlamsızlık ve hiçlik.
Kafana vuracak bunlar ağır yumruklarla bir o yandan bir bu yandan, sen de dalmak isteyeceksin yokluğa.