İKİNCİ GÖRÜNÜŞ
8
Biz üveylerine çokça yaptığını, ben de sana yapacağım: —unutmayı. Hani o unuttukların var ya, gören açının dışında tuttukların. Hatrını sormadığın çocukların; utancının özü, sevginin üveyleri. Saklayacağım bir uzağa seni; gözden ırak gönülden ırak. Ne güzel seni rafa kaldırmak, hiç kullanmamak ve eskitmek, geçmişe çakarak. Küflen kal böyle, hiç eskimem desen de. Anla neymiş unutulmak. Acı unuttuklarına ve tanrılığına da, tiksin özünden.
Söndü mü yalım üretecin, çakmıyor şimşeklerin şimdi neden? Vınlayıp saplanmıyor önüme yıldırımların. Cesurum artık duyulsun ve yorulsun ulu korku ! ”
dedi ve sustu Yitik, gökteki denizin köpürmesini bekledi dimdik durarak. Fakat gök, son derece durgundu.