Sokak lambası gibi hep tepemde görüyorum Yaratıcı’yı ve onun ışık açısının dışına çıkmaya korkuyorum. 24 saat tedirginim; her eylemimde paranoya; kendimi O’na beğendirmeye çalışıyor, hep ona muhtaç, borçlu hissediyorum kendimi, hep ondan yardım bekliyorum. Tüm ibadetlerimde vesvese var ve hep diyorum: Ya kabul olmadıysa! Sürekli çabalıyorum. Hiçbir duam kabul olmuyor, hiçbir işim rast gitmiyor. Ne huzura kavuşuyorum, ne de uyuşabiliyorum. Ne olacak böyle?
— Angaryadaki bir hayat seninkisi. Tedirginsin, daldaki kuş gibi.
