FETRET
2
Çıngırak sesleri geldi kulağına derken. Bir sürü ayak koşuşturuyordu, sanki kafası ve gövdesi tepeleniyordu ama göremiyordu.
Ne kıpırdayabildi ne de ses edebildi.
— ” Durun bakalım.”
Böyle seslendi ihtiyar çoban, keçilerine. Yaklaştı yanına yerde yatanın; keçilerin dürtüklemesini savdı çevresinden ve onun kollarını açmak istedi, açamadı.
—“Demek bu kadar tutkunsun uçurtmana? “
Sıcak alna elini koydu, zihindeki görüntüler önüne geldi. Anlamıştı, bu kafanın içinde bir savaş vardı.
— “Seller içinde bu zihin. Kirli, kara suları boşaltmalı ilkin, alnın sıcağını almalı. Böğüren danayı susturmalı, sonra da kuyruğu dikmeli. Ve bağrışıp duran yaban kavramları inlerine geri yollamalı.
Sesimle gireceğim zihnine, bu ardına kadar açık kulaklardan. “