FETRET
6
— Peki niye böyle olmuştur, neden nerededir? Suçlu insandır. ‘Unuttu’ dediler O’nun için, unutması için de ölmüş olmalıydı, —ölü saydılar bu yüzden onu.
Oysa ölen insan vicdanıydı ve unutan da insan. İnsan ki sürekli unuttu ama unutmayı hiç unutmadı ve böylece unutarak saldırmış oldu.
Kıskandılar O’nu; o, sonsuzlukla yüklü gemiyi. Batırdılar o fikri derinliklere de çokça yağmaladılar. Biraz talan zengini oldular da varlık üzre şımardılar.
Ama saltık ne tükenir ne de gömülür. Saltıktır her kötüyü yırtan, katmerli karanlıkların altından şakıyıp ışıyan.
Ne bilirler ki O’nu. Odur varlığı içinde tutan. Varlıkla olan her an. Odur yol açan; sunan, serbest kılan. Odur duaya muhatap. Odur görünmeyerek en yakınımızda —ta dibimizde duran.