Yaza elverişli bir bedenim olmasa da, yaz beni hırpalasa da, yaz bitince bir üzüntü kuyusuna düşerim. Ben aslında yazı severim, ama o beni sevmez; tıpkı aşık olduğum bir kadın ve bilgi gibi.
Bir yaz daha bitti. Aklıma, geçen senenin yazından kalan bir hatıra geldi:
” Yaz bitti.
Bu yaz kalemim çok çalıştı, zihnim çok terledi; başkaları tatil yaparken kalemim fazla mesaideydi tüm yaz. Kalemime bir bakım yapmam gerekiyor, 200 sayfayı devirdi bu uzun yol aracım.
Yaz bitti.
Ben bu sıcak mevsimde fazla mesai yaptım, uykumda bile çalıştım. Bir de bana tembel derler, sabah 9 sabah 5 çalışan bana. Fakat bunun güzel tarafı, kendim için terledim başkası için değil.
Masam, atölyemdir; defterim, kasnağımdır. Tığımla işlerken kitabımı, bu oyayı, gözlerim bozuldu; hanımlar ki gerçek sanatkarlardır; o kibar ellerinizin, o şefkatli bakışlarınızın beyaz ipi kıvırırken örümceğin bile hayran kaldığı sanatınıza, ne çektiğini anladım.
Yaz bitti.
3 aylık bir sosyal perhiz, odamı sardımdı gene dışıma. Yaz geçmiş, ben anlamadım, güze uyandım, halbuki ne çok severdim güzü ve ardından gelecek kışı. Artık sevmiyorum, hep bahar olsun.
Yaz bitti.
Mesaimin de bittiğini sabah ezanı haber veriyor bana. Oku müezzin ağabey oku, sela niyetine, mahvolan ahiretim için oku. “
Bu yaz ise stresli bir avarelikle, umudumun ve çaresizliğimin güreşini izledim, galip gelen olmadı, oysa geçen yaz umudumu ne de güzel beslemiştim bir güzelin esiniyle tıka basa; semirmiş ve çok güçlenmişti o.
Şimdi, ufuktan bir serinlik uyanıp yüzüme doğru esiyor; önümde beliren, gri bulutların yağmurundan dokunmuş bu güz tenine bakıyorum, bu güzel manzarayı ciğerimin tüm köşelerinde gezdiriyorum.
Benim gibi ortayaşında, güzünde olan kalemimle, gıdıklayacağım mutsuz ve sessiz gazelleri, ve altlarındaki nemli toprağa bilgi palamutları gömeceğim kışın zihnim aç kalmasın diye; belli mi olur, belki de bu kış kurak geçer, ilham yağmaz.
Güz erken indi bana, ben kocayacak adam mıydım! Yaprakları erken döküldü tepemin ve yaklaşan kış da kendini gösterdi iyiden iyiye, saçlarımda yuva tutmaya başladı karlar.
Kış, kalemimin eklemlerine bir yerleşti mi hiçbir yağ onun gıcırtısını dindiremez. Ama ona bir palto giydirebilsem, üşütmesin en azından, gene de konuşabilsin.
Kışa hazırlanmalıyım, kışa alışmalıyım. Bir kış uykusu iyi gelecek, yorgunluğumu atmak için. Kendimi gene gömüyorum; kim bilir, günün birinde, belki, genç baharlara ilham olurum.
Haydi, hep beraber diyelim, biz, rengi yavaştan sararan, gazele çalanlar, isteyerek ya da istemeyerek: “Hoş geldin güz.”
Size güzel bir güz dilerim.