En ufak derdin Tanrı’ya arzı, sosyallikten uzaklaşmadır, bencilliktir, kolaycılıktır. Bu tutum, kanun yolunu tüketmeden en üst merciye başvurmaktır. Zaten Tanrı sana insan eliyle yardım edecektir, gökten bir ip atmayacaktır.
İnanç bir önyargıdır, varoluşsal yorumunuzu bozar, algınızı kalıplar ve sizi itaate zorlar. Size varoluşsal ve bireysel anlam bulma imkanı vermez. Aynen Sosyalizm gibi bireyi eritir.
İman bir alışkanlıktır, iman bir ezberdir. İnanç; adamın elini kolunu bağlar, cesaretini kırar, pısırıklaştırır.
İnanç tembelleştirir, mızmızlaştırır, özgüveni azaltır, bağımlı kılar; zira psikolojik olarak hep bir muhtaçlık hisseder kişi ve nimet başına kakıldığı için borçlu da olur.
