UYANIŞ
2
— Biz seni geri gelmez sandıydık, şükür, şimdi bir çiçek gibi açtın; dipdiri.
— Fakat gitmem gerek, durmuyor elimdeki sıkılgan, çekiştirip duruyor.
— Gitmesen keşke, alışmıştık sana şu kısa sürede. Şu torun ki bir baba; biz de bir oğul gördük sende. Ne buyursan başımız üstüne.
— Eğreti bir şapka er geç düşer, durmaz başta. Hem, buyurmak için ne var ellerimde? Buyuranın buyruğu ilaç olmalı yoksa neye yarar? Ben ki daha yemiş toplamalıyım, doldurmalıyım eteklerimi. Hem ben zoraki bir gezginim de. Aramak ve bulmak için kovmuşum her mekandan kendimi. Gezgin’e yurt tutmak, gurbetliktir. Gitmeliyim aydın yüzler; gölgem beni bekler, yetişmeliyim ona, görmeliyim düştüğü yeri. Eğlemen beni, tutmaz duvarınızda bu paslı çivi.