UYANIŞ
8
Küreklere tüm gücüyle asılan Ergen’i süzdü Yitik. Ergen’in gözleri aç bir ağız gibi açılmıştı; daha çocukluğunu üzerinden atamamış bir dille konuştu:
— ” Diktiler önüme dersleri bir bir, çatal çatal. Koca bir birikim, bir yığın ve de bir özetmiş bunlar. Çağların deşip çıkardığını, bir çırpıda nasıl yutardım? Zira sıskadır zekâmın kıskaçları, bulanıktır ve yarı görür usum. Dedim, bari sezgim olsun bastonum.
Yüzümü tarihe döndüm de, köken bulmaya, belki daha iyi anlarım diye. Ama yok, adımlar hep ökelerin, yükler hep güçlü sırtların.”
Ergen, daha da devam edemedi; kendine güvensizliği ve umutsuzluğu durdurdu dilini.