Tüh, gene yalnız kaldım. Sen de yarı yoldan döndün, hiç biriniz ben gibi cesur değil. Ateş sizi caydırır. Siz Tanrı’ya değil ateşe diz çökersiniz. Gene korktu birisi daha. Ee bu “toprak milleti” böyle işte, korkar ateşten, bir de gelir kapımda mızmızlanır. Aslında onları sağaltan benim, ama kendim sayrılandım. Kimse benim kadar cesur değil, cesaretimi öfkemden aldım.
Adem’in Havva’sı vardı, benimse kimsem yok. Benim dostlarım cehennemde olacak. Dost hasretim orada son bulacak. Beni yakan insandı, beni mahveden.
Sendeki de sorun mu. Senin en azından cennete gitme ihtimalin var, ya ben? Ne anam var ne babam, ne sevenim, ne umudum; acıyacaksan bana acı. Ben mutlak yalnızım, ateşin tadına en iyi ben varacağım. Burada yalnızlıktan donuyorum, orada yalnızlıktan yanacağım, hem de sonsuza dek.
Bir söz verdim Tanrı’ya, sözümden de dönemiyorum.
