UYANIŞ
11
Ve yine denmişti bana: ‘Fırınlara gir.’ Fırına girene kadar, kendim fırın olurum daha iyi. Dedim küreğime: ‘Uzan şöyle bir ocağıma, bak bakalım pişmiş mi ekmeklerim.’
Ürktü küreğim: ’Ateşi pek yaman ocağının.’
O halde dedim, odunumu azaltayım. Bu kez de baktım ekmeklerim çiğ. Hamur korkmuyor kızarmaktan, sen neden tırsarsın ey dilim! Yanmaya devam ettikçe gönlüm, sürekli kal orda.
Onun ateşi sırf kendini yakar, seni değil. Onun ateşi döner kendi üzerine. Sen bak pişmiş mi diyeceklerin. Pişmişse durma dilim, al getir sözcüklerimi, uçur dudaklarımdan, zamanıdır dilim zamanıdır, —zamanıdır uçmanın!